Big Baggers: 2008 Suzuki Boulevard C109Rt

Fotografie door Jeff Allen

Ik klom op de grote Suzuki ergens in de buurt van Banning Pass, en terwijl we snel naar buiten renden de woestijn, mijn eerste gedachte was, nooit op het gebied van menselijk streven heeft een motorfiets zo succesvol gelekt bij 100 mph. Zelfs bij hoge snelheden klinkt de 109RT-motor als een Continental 220 radiaal uit een Stearman-tweedekker bij stationair draaien.

Hoewel de 109R hier niet de grootste motor heeft, is het nog steeds een erg grote Twin en het overtreft alle anderen in kwart mijl versnelling en snelheid. Het heeft ook de hoogste paardenkracht (hoewel niet het meeste koppel) en bond de Honda voor 0 - 60 keer op een goede tweede plaats (na de Vulcan). Dit ding gaat plat en doet het zonder veel hoogdravende histrionics. Het is net als je linebacker-vriend op de middelbare school, die mensen kalmeerde door over te reiken en ze een snelle druk op de achterkant van de nek gaf. Laconic, zonder gedoe, het lijkt niet erg hard te werken om resultaten te behalen. Zou het wat moeilijker zijn geweest om je door een hoekje te helpen? Met zijn aanzienlijke gewicht en grote 240 mm achterband, is de brede Boulevard bestand tegen de initiële inloop, vereist dan een stevige handgreep om hem tegen te houden en te voorkomen dat hij "door de bochten" gaat. Maar als je eenmaal leert een set te maken, lijkt het zijn zin te behouden zonder zich te wentelen of ander slecht gedrag. Relatief snelle front-end geometrie, bedoeld om de besturing van dit 858-pond zware monster lichter te maken, maakt het iets gevoeliger voor kleine stuurinputs dan de andere.

De gekoppelde remmen op de Boulevard zijn sterk en krachtig maar vereisen een mooie goede druk op de hendel wanneer alleen de fronten worden gebruikt, omdat het achterste pedaal waardevolle extra remklauwzuigers - voor en achter - aan de mix toevoegt. Het is een goed systeem voor beginnende rijders die sterk afhankelijk zijn van het achterste pedaal.

Het zachte, zachte zitvlak op de Suzuki lijkt goed als je voor het eerst opstapt maar na ongeveer een uur hard en gecomprimeerd begint te voelen. De treeplanken zijn tenminste lang genoeg om je benen af en toe een beetje te laten bewegen. Het grote stuur (afkomstig van een van de meest massieve drievoudige klemmen die ik ooit heb gezien) kom op ontspannen wijze terug in je handen.

Verschillende rijders prezen de windbescherming van de lange voorruit van de Boulevard, maar ik had de pech om het door een zijwind met een lengte van 35 knopen te rijden en zo veel gebonk kreeg ik dacht dat mijn helm zou verslijten. In ieder geval kijk je door dit scherm in plaats van eroverheen, en anderen beweerden dat het je veel dekking biedt onder normale windomstandigheden. Zadeltassen zijn van de kleine, doordeweekse stijl, wat het lange-afstandsgemak van de passagiersrugleuning enigszins compenseert.

Big Baggers: 2008 Moto Guzzi California Vintage