Vergelijk: Drie Amerikaanse V-Twin Touring Baggers

Twee decennia geleden, als je op de markt was voor een Amerikaanse V- tweeling touring bagger-wat je vader of oudere broer misschien een 'volledige dressoir' heeft genoemd, je had maar één keuze: een Harley-Davidson . Nu zijn er echter drie, dankzij een nieuwe Indiase Roadmaster die op het toneel is verschenen om de Harley Electra Glide Ultra Classic en Victory Cross Country Tour uit te dagen.

Waar om deze vette, grootschalige Amerikanen te vergelijken? De open weg, natuurlijk, waar long-haulers schijnen. En in Californië, gezien de aard van deze fietsen, leek het gepast om naar het noorden te gaan naar de pezige wegen van de Central Coast en de aangrenzende San Joaquin Valley, waar gieren en roodstaart haviken zweven over een landschap bezaaid met eikenhouten heuvels, wijngaarden , olievelden, zonneboerderijen en grote vee-operaties zoals de 15.000-hectare grote Santa Margarita Ranch, onze primaire fotolocatie. Vanzelfsprekend stond elke avond rundvlees op het menu, meestal een goed gemarmerd riboog of sappige tri-tip gekookt op lokale rode eik.

We baseerden onze "Lipi-Tour" in het rustieke Union Hotel 1880, een voormalige Wells Fargo Stagecoach stop in Los Alamos met goede toegang tot de geweldige wegen in het binnenland van Santa Barbara en San Luis Obispo, in die korte tijd van het jaar wanneer de heuvels groen zijn als Ierland. Twee dagen lang hebben we het gebied afgedekt, fietsen verwisseld, voetborden geslepen, foto's genomen en aantekeningen gemaakt. Onze bevindingen:

Harley-Davidson Electra Glide Ultra Classic

UPS

DOWNS	Beste wendbaarheid / kruipruimte
Verwarmde stoel en handgrepen zijn geen standaarduitrusting	Boom! geluidssysteem / interface is de beste
Touchy remmen	Eersteklas fit 'n' afwerking
Stralingswarmte van motor	Harley-Davidson Electra Glide Ultra Classic

Als u erop staat Jason Aldean te horen zingen "Fly Over Staten", terwijl je met 60 mph mee rommelen, kies de Harley. Het heeft de beste stereo. De knal! Het audiosysteem van doos 4.3 heeft een 25-watt-per-kanaalsversterker en vier luidsprekers, en de achterbanden zijn geïntegreerd in de heupkussens van de duopomp. Naast Bluetooth is er een USB-poort om je favoriete nummers af te spelen, en het touchscreen - dat ook dienst doet als navigatiesysteem en een informatiecentrum voor voertuigen - werkt opmerkelijk goed, zelfs met een gehandschoende hand.

Vergeleken met de indiaan en de overwinning, zit dichter bij de stuurkop op de Harley; als zodanig zijn de armen van de berijder niet zo uitgestrekt. Het is comfortabel en het geeft de Ultra Classic een compact gevoel. Wat meer is, de H-D leunt het meest gewillig in de bochten. Hoewel niet bepaald een sportwagen onder GT's, voelt de Harley de sportiefste van het stel, geholpen door een stevige, maar niet schokbrekende ophanging en de beste bochtvergrendeling. Aan de andere kant is de besturing een beetje zwaar, en hoewel de gekoppelde remmen een uitstekende beet hebben, zijn ze grijpbaar wanneer de achterlichten en fronten tegelijkertijd worden toegepast. Tot slot, hoewel deze Harley, die rijdt op gegoten-aluminium wielen met bias-ply-banden, voelt als de lichtste fiets in onze test, tipt hij de weegschaal op 856 pond droog, ongeveer 21 pond zwaarder dan de overwinning.

dan wat stralingswarmte die onze benen roostert in het spitsuur, hebben we geen klachten met de High Output Twin Cam 103, die 74 pk en 92 pond-voet koppel levert op de

Cycle World ; Dynojet dyno. Gepoedercoat zwart en beschikt over veel chroom, deze luchtmelkmolen met duwstang begint met een druk op de knop en nestelt zich onmiddellijk in een karakteristieke klodder inactief. Hij trekt goed vanaf 1800 toeren en het geluid van de verchroomde 2-1-2 uitlaat is rijk en soulvol. Zeventig mijl per uur komt overeen met ongeveer 2.700 tpm in de zesde versnelling. En hoewel de Harley V-twin op 103ci de kleinste van ons trio is, is de Ultra Classic de op één na snelste tot 60 en minder dan een tiende van de grotere en krachtigste Indiër in de kwartmijl. Bovendien is de motor zo soepel en ontspannen dat je jezelf af en toe betrapt op autorijden op de vijfde op de snelweg, omdat je denkt dat je in de hoogste versnelling staat. En die versnellingsbak is uitstekend. Opschakelen is altijd een makkie, terugschakelen is nooit onhandig en de hielversneller geeft je linkervoet een pauze op lange plooien. Noch de Victory, noch de Indiaan, het is het vermelden waard, heeft een hielversnellingsstandaard.

Zoals verwacht van zo'n belangrijk stuk hardware, biedt de nieuwste Batwing-kuip van Harley goede bescherming tegen de wind. Maar het niet-aanpasbare scherm is aan de korte kant, wat betekent dat langere mensen niet kunnen rijden met hun helmvizier open. Het openen van de splitstream-ontluchting vermindert het schokken en de kuip omlaag, die grote, one-touch gloveboxes bevatten, helpen je benen warm te houden op koude ochtenden. Met verstelbare plastic flappen kunt u zijlucht naar wens richten.

Het is duidelijk dat de Electra Glide Ultra Classic van Harley de standaard is, de reizende bagger waarmee anderen worden beoordeeld. Het is verfijnd. Het is aantrekkelijk. Het werkt goed dynamisch. Het heeft een royale volle tank, laadvermogen van 481 pond, en de spuitgegoten harde zadeltassen en topkoffer, samen met de dashboardkastjes in de kuip, bieden 35 gallons totale opslagruimte. Bovendien worden het vergrendelsysteem met enkele toets en het slimme openingsmechanisme met één druk op de zakken en tas zeer op prijs gesteld als u uw helm in één hand hebt.

Indian Roadmaster

UPS

DOWNS	Geweldig chassis / remmen
Zwaar, zelfs met zijn aluminium frame	Krachtige motor
Prijzig	Soepel schakelende versnellingsbak
Geen nav. Lamé-weergave. Ongelooflijk voor deze prijs!	Indian Roadmaster

Eerste dingen eerst: We houden echt van de nieuwe Indianen. De Chief Classic werd verkozen tot onze beste cruiser van 2014 (september 2014) en we genoten vorig jaar een probleemloze langetermijndatum met een Chieftain (januari 2015). Zou deze nieuw-voor-2015 Roadmaster ons teleurstellen?

Waarschijnlijk niet. In wezen is de nieuwe Roadmaster een uitgedost hoofdman, maar Indiaan vertelt ons dat de voormalige eigenlijk vóór de laatste werd ontwikkeld. Dit betekent dus dat de Roadmaster niet alleen een hoofdman is die is belast met extra hardware die niet was ontworpen om te worden gedragen.

Dat is goed. Maar met 909 pond droog is de Roadmaster nog steeds de zwaarste van ons trio, met meer dan 50 pond. Dat gewicht verdwijnt echter wanneer de fiets aan het rollen is, en de grote 111ci Thunder Stroke-motor compenseert meer dan genoeg voor het toegevoegde gewicht. Deze fiets laten bewegen is eenvoudig een kwestie van eerst inleggen en de koppeling loslaten. Geen finesse nodig. Je voelt aan het werk een groot vliegwiel.

De brede kracht van deze 49-graden V-twin is de sleutel tot de aantrekkingskracht van de Indiaan. Het tanken is uitstekend, het gaspedaal reageert onmiddellijk en wanneer je de motor pijpt, is er geen enkel geratel dat we af en toe krijgen van de H-D en de Overwinning. Koppel heeft deze grote baggers nodig, en de Roadmaster levert 107 pond-voet daarvan bij 2.640 tpm, aangevuld met 76.4 pk bij 4.510 tpm. Eén redacteur merkte zelfs op dat de indiaan meer klinkt als een traditionele V-twin dan de Harley.

Sacrilege? Misschien. Maar de Indiase motor is echt zo goed, en er is bijna geen zweepslag op de aandrijflijn wanneer je aan / uit staat met het gaspedaal in versnelling. De zesversnellingsbak is een model van zachtheid, bijna Gold Wing-achtig qua precisie - precies wat u nodig hebt bij het rijden met twee wielen en u wilt geen helmen tegen uw passagier wrijven.

Op de Roadmaster is het een wat meer reikwijdte naar de bar dan op de Harley, en de geplooide stoel (een halve inch hoger dan die van de Chieftain) is beter geschikt voor langere rijders. Merk ook op: De Roadmaster-stoel is bedekt met een bruin leer dat op de een of andere manier nooit bedekt wordt met dauw, zelfs 's ochtends wanneer de andere stoelen nat worden.

Het is een raadsel. Maar wat we wel weten is dit: de Roadmaster, met een volle tank laadvermogen van 465 pond, is een prachtig gedetailleerde fiets, met vering die pluche weet te worden zonder zich in hobbelige hoeken te wentelen. Als je soepel loopt met je ingangen, zullen de vloerplanken niet schaven in hoeken, en voelt het stuur direct aan alsof er geen flex in de rubberen balkbevestiging is voordat je daadwerkelijk draaiend actie krijgt. Ook zijn de remmen veruit de beste in de test. De stopnummers spreken voor zich, maar het gevoel is natuurlijk, met een stopkracht die overeenkomt met de hefboom en pedaalkracht.

Als de enige fiets in deze test met een elektrisch verstelbare voorruit, is de Roadmaster de beste in het accommoderen van rijders van verschillende afmetingen. Verrassend werkt het scherm opmerkelijk goed in de volledig omhoog of omlaag gebrachte posities, geholpen door omvangrijk uitziende lagere stroomlijnkapjes die ook de lucht vrij goed blokkeren.

Met zijn optionele tweekleurige verf, smaakvolle chroom en fraai gewelfde spatborden, plus smaakvolle details zoals de verlichte oorlogsbonnet op het spatbord en meters die eruit zien getrokken uit een luxeauto, de Roadmaster maakt indruk. Cruisecontrol is standaard, net als warmte voor de stoelen en handgrepen, die opwarmingselementen die onze Harley hard ontbrak (hoewel ze als accessoire verkrijgbaar zijn). Andere pluspunten zijn keyless-ontsteking, intuïtieve stereo-bedieningselementen, een stroombron in de topkoffer en een gemakkelijk leesbare versnellingsindicator in het helder verlichte informatiecentrum. De interface is echter geen partij voor de H-D's Boom! systeem.

Victory Cross Country Tour

UPS

DOWNS	Enorme laadcapaciteit
Motor is trash als hij wordt gesjouwd	Goede pasvorm voor lange rijders
Clunky versnellingsbak	Snelste van het trio !
Standaard cruise control heeft een aftermarket look	Victory Cross Country Tour

Als een single-overhead-cam-motor met vier kleppen per cilinder, is de 106-inch Freedom V-twin in de Cross Country Tour goed vermogen: 85 pk bij 4.670 tpm en 99,2 pond-voet koppel bij 4.300 tpm. Nog belangrijker, de 50-graden V-twin loopt niet af boven 5.000 toeren zoals de Indiaan; hij trekt sterk naar zijn 5.200 tpm-redline in versnelling na versnelling maar heeft nog steeds een breed koppel.

Indrukwekkend. Zo verklaart waarom de Cross Country Tour - de lichtste fiets hier, met de meeste paardenkracht - de snelste van ons trio is tot 60 mph en de kwartmijl. En hoewel we op prijs stellen hoe de motor met contragewicht in de loop der jaren is verbeterd, is hij nog steeds niet zo gepolijst als de H-D of Indiase energiecentrales. Vibratie wordt gevoeld via het stuur (en gezien in de trillende achteruitkijkspiegels), en wanneer de motor wordt gesjouwd, is hij hoorbaar trashmer dan de anderen. Het geluid is mechanisch, niet bijzonder aangenaam, en de zesversnellingsbak overtreft de zaken met zijn onhandige bewegingen en overmatige zweepslag.

Dat gezegd hebbende, de Cross Country Tour, met zijn ruime cockpit en achteraan bevooroordeelde zitpositie, is de meest comfortabele fiets voor een grote rijder. Totale opslagcapaciteit van 41,1 gallons is fantastisch, het meest in elke nieuwe motorfiets. Twee helmen op ware grootte passen gemakkelijk in de topkoffer en we vonden de achterrem, die eruit ziet als een versnellingshendel, veel eenvoudiger te bedienen dan de pedalen in de auto-stijl van de HD en Indian.

Nog een positief: de Victory-windscherm is lang en biedt uitstekende bescherming tegen de wind. Hetzelfde kan echter niet worden gezegd van de kuipverlagers, die de hoekige stijl voor de functie zetten. Hoewel we respecteren dat Victory niet geprobeerd heeft om Harley te kopiëren of een retro-versie van een fiets die hij nooit heeft geprobeerd te maken, slagen de moderne looks van de Cross Country Tour er op de een of andere manier niet in om een soort van emotionele haak te zetten.

Op bochtige wegen , de Victory met de lange wielbasis is competent, maar niet zo gecomposeerd als de anderen, misschien omdat het de langste fiets is en het grootste polaire traagheidsmoment heeft. Alle drie de fietsen, van belang, hebben een achterwielophanging met instelbare luchtdruk en het is belangrijk om dat niveau juist in te stellen voor de gegeven belasting. Laadvermogen van de Victory met een volle tank is 480 pond, slechts 1 pond verlegen van de Harley.

Hoewel het gemakkelijk is om de overwinning te nitpicken, laten we niet vergeten dat het aanzienlijk minder kost dan de Harley en de Roadmaster, en een relatief gebrek van verfijning is bijna verwacht. Het is de enige machine hier met een standaard contactsleutel, en terwijl we dat leuk vinden, heeft hij verwarmde stoelen en standaard cruise control, de schakelaars voor de laatste zien eruit als een soort nabeschouwing die nogal grof onder de juiste grip hangt. Ook zijn verschillende kabels niet weggestopt of verborgen; ze worden eenvoudig langs het stuur gerouteerd en vastgezet met een rits.

The Envelope, Please

Om deze grote touring baggers te beoordelen, hebben we een pagina geleend van het Amerikaanse ministerie van landbouw, dat rundvlees op drie manieren classificeert: Select, Choice en Prime. Onze Select-keuze is eenvoudig: de Victory Cross Country Tour. Het is in staat en goed gebouwd, als het wat minder verfijnd is dan de anderen, en het is bij uitstek geschikt voor de rijder die zich niets aantrekt van de naam op de tank, maar een ruime en aantrekkelijk geprijsde tourer nodig heeft.

Onze Keuze-selectie is veel meer moeilijk omdat, eerlijk gezegd, de Harley en de Indiër zo dichtbij zijn. Maar na veel nadenken en discussiëren over een laatste burger in de Cold Springs Tavern, concludeerden we dat de Ultra Classic niet echt een match is voor de nieuwe Roadmaster. Natuurlijk, de Harley is super verfijnd en het is knap op een traditioneel ingetogen manier. Maar zijn 103-inch motor biedt minder kracht en koppel, en hij is niet zo soepel of flexibel als de grotere krachtbron van de Indiaan. Als onze $ 24,644 Ultra Classic de $ 2000 (plus arbeid) 110-inch Screamin 'Eagle-motorset standaard had (in plaats van een door de dealer geïnstalleerde upgrade te zijn), was de uitkomst van deze test mogelijk anders.

Wat ons met onze winnaar, de Indiase Roadmaster. Het doet zo goed. Het straalt als een stabiele en soepele reiziger over lange afstanden, maar het is eigenlijk leuk in de bochten. En in onze roll-on-tests van 60 tot 80 mph rookt de Indiaan absoluut de Harley, in 6,7 seconden in plaats van 10,4. Ja, het is het duurst, en ja, je moet absoluut valide spatborden hebben, maar de Roadmaster regeert deze test met zijn geweldige algehele prestaties en overvloedige standaardfuncties.

Een eerste Amerikaanse snit inderdaad.

"Ga naar volgende pagina voor TRIP-OPMERKINGEN

SPECIFICATIES

Harley-Davidson Electra Glide Ultra Classic	Indian Roadmaster	Victory Cross Country Tour	PRICE
$ 24,644	$ 28,199	$ 22,
DROOG GEWICHT	856 lb.	909 lb.	835 lb.
MAX. LADING	481 lb.	465 lb.	480 lb.
WHEELBASE	64.0 inch	65.9 inch	66.6 inch
SEAT HEIGHT	29.3 inch	28.5 inch	28.5 inch
BENZINE MILEAGE	34.0 mpg	36.0 mpg	32.0 mpg
1/4 MILE	13.64 sec. @ 94.22 mph	13.57 sec. @ 95.80 mph	13.34 sec. @ 96.03 mph
0-60 MPH	4,6 sec.	4,7 sec.	4,4 sec.
60-80 MPH	10,4 sec.	6,7 sec.	9,2 sec.
60-0 MPH	139 ft.	127 ft.	139 ft.
HORSEPOWER	73,7 pk bij 4980 tpm	76,4 pk bij 4510 tpm	85.0 pk @ 4670 tpm
KOPPEL	92,3 lb.-ft. @ 2660 rpm	106,6 lb.-ft. @ 2640 tpm	99,2 lb.-ft. @ 4300 tpm
TOP SNELHEID	103 mph	110 mph	107 mph

EXTRA: BACK-SEAT RIDER

Zoals u op onze foto's kunt zien, bracht Road Test Editor Don Canet zijn belangrijke andere op deze test om een belangrijk perspectief te bieden voor de achterbank. Donna Florentin, dappere ziel die ze is, legde meer dan 800 mijl op de achterkant van deze machines vast, dus vroegen we de 5 voet-6 stewardess om de zuilen te rangschikken. Hier gaat het:

Harley-Davidson: "De stoel is gewoon erg comfortabel. De achterkant loopt om je heen. Je zit er gewoon gezellig in. Als passagier is het geweldig. "

Overwinning:" Het is comfortabel en de vulling is erg zacht. Maar anders dan dat, er is niet veel meer te zeggen. Het is daar wat steriel. "

Indian Roadmaster:" Ik ben met een lange been en de vloer van de Roadmaster voelde te hoog. Ik vond het rugkussen ook een beetje oncomfortabel. "(Noot van de redactie: Indiase vloerdelen werden in het midden van drie posities geplaatst.)

OFF-DUTY: WHERE'S THE BEEF?

Al jaren is de Far Western Tavern ( farwesterntavern.com ) in Guadalupe is onze go-to place voor steaks op de Central Coast. Maar ze sloten de winkel onlangs vanwege problemen met de retrofit van aardbevingen met hun gebouw. Geen zorgen. De Minetti-familie bouwde een nieuw restaurant in Orcutt, zelfs de massieve houten bar demonteren en meenemen. Hoewel we de originele inrichting missen met zijn steerhuidgordijnen, zijn de ribogen even smaakvol als altijd, nog steeds gekookt op lokale eiken.

Op zoek naar een tri-tip in Santa Maria? We waren, dus gingen we naar Jocko's maar vonden een wachttijd van twee uur. Dus reden we naar Shaw's Steakhouse, waar sinds 1953 de barbecue van Santa Maria wordt geserveerd. Ze namen ons mee naar binnen en serveerden ons een tri-tip gekookt op eikenhout, aangevuld met linguica-worst en een traditioneel hartendrolgerecht. Moeilijk te verslaan. Het voelde als 1953 daar, tenminste totdat iedereen begon met het controleren van e-mail op hun iPhones ...

OFF-DUTY: 1880 UNION HOTEL

Elke dag, tijdens het rijden en fotograferen klaar was, ontspanden we en overnachtten we in het 1880 Union Hotel ( unionhotelvictmansion.com ) in Los Alamos, een voormalige halte in de koets van Wells Fargo. Het is een geweldige plek, een hotel met 14 kamers herbouwd in 1915 dat eruit ziet als een oude westerse set, vol met krakende houten vloeren. Zonder tv's of telefoons in de kamers, vertraagt de tijd daar. Toen we niet in het speelbad van de Buffalo Room zaten, waren we luxueus boven in de zitkamer en bespraken we wat er besproken moest worden. Het beste van alles is dat het 1880 Union Hotel op een keuzelocatie ligt. Het is slechts 140 mijl ten noorden van Los Angeles, vlak bij Highway 101, en er is een ambachtelijke bierplek (Babi's Beer Emporium) op slechts een korte loopafstand. En, oh ja, laten we niet vergeten dat enkele van de beste rijwegen in Noord-Amerika voor de deur staan.

Onze enige spijt? Niet aanwezig zijn op een vrijdag- of zaterdagavond om te genieten van een aantal van de goede livemuziek.

Groepsactiefoto # 1