Opmerking: motorfietsen hebben elk facet van mijn leven beïnvloed, en ik wed dat van jou. Maar maar weinig levens zijn net zo veranderd door motorfietsen als die van mijn vriend Don Cook. Hij vertelde me zijn verhaal tijdens de lunch op een dag en ik moest het opnemen in Ienatsch dinsdag. Als je een 'jonge Don' kent, hoop ik dat dit verhaal je helpt een verschil in zijn leven te maken. Een moment rond een niets draaiende BSA met zijn vader en broer legde deze gedachte in Don Cook's hersenen: ik wil een motorrijder.
Don Cook
Zoals je kunt zien, was zijn eerste fiets (bovenste foto) nogal een afwijking van wat hij nu rijdt.
Nick Ienatsch
"Wees resoluut en gedisciplineerd in alles wat je doet De Voorzienigheid kan je inspanningen belonen met onverwachte en onwaarschijnlijke mentoren die je naar een onbekende bestemming duwen. "
Het was bijna 50 jaar geleden, maar ik weet precies het moment waarop het gebeurde. Ik was acht jaar oud en reed met een vader en een broer in 1962 over de weg in een Volkswagen Beetle toen de auto abrupt stopte. We zijn met z'n drieën naar buiten gesprongen en hadden een slappe klauw gezien bij het zien van een gloednieuwe BSA 650 Thunderbolt (de single carb-neef van de dual carb BSA 650 Lightning). Een 20-jarige buurman had het net naar huis gebracht. Hij was de chromen tank aan het waxen terwijl hij stationair op de middenstandaard stond. Ik ben nooit de levensechte pulsaties van het voorwiel in idle-modus vergeten. Er was duidelijk een zinvol leven hier te vinden. Op dat moment ontstond een deel van mijn brein dat vroeger sluimerend was en tot leven kwam met een stroom neuronale activiteit. Het is duidelijk dat sommige van die neuronen direct verbonden waren met de pleziercentra van mijn hersenen. Op een dag zou ik een motorfiets gaan gebruiken. Een deel van mijn brein dat ik de 'motorschors' zou noemen, was ontwaakt.
Ik begon in 1968 kranten op mijn fiets te bezorgen. Mijn klanten waren weinig en ver uit elkaar. Ik moest aan beide kanten van het dal optrekken waar we zes dagen per week woonden om papieren te bezorgen. Ik verdiende $ 2 per week met het trainen van 42 mijl. In 1970, op 12-jarige leeftijd, had ik $ 100 bespaard en werd de trotse eigenaar van een 50cc Honda C100. Ik was niet de enige die de koorts opving. Mijn oudere broer had een Moto Beta 80 en mijn vader had een Bultaco Metralla. In 1971 schokte mijn vader ons allemaal door aan te kondigen dat we een Suzuki-dealer zouden openen! Toen ik 13 was, leefde ik een droomleven. Ik werkte na schooltijd, in het weekend en in de zomer in de motorzaak. Ik begon met motorcrossen met onmiddellijk succes. Ik was 14 toen ik voor het eerst mijn foto in het Cycle Sport
-magazine zag racen op een motorfiets!
Fantastische tijden - racen in tijdschriften, vader koopt een Suzuki-dealer. Maar de toekomst werd somber omdat de volwassenen in het leven van Don Cook van richting veranderden. Don Cook Helaas eindigen alle grote dromen te snel. Mijn ouders zijn gescheiden, het bedrijf is verkocht en ik had geen baan meer en geen manier om naar de races te gaan. Wat nog belangrijker is, was dat de structuur van het gezinsleven verscheurde. Dingen werden snel ontrafeld en werden gewoon lelijk. Toen besloot de voorzienigheid mij een onwaarschijnlijk mentor te geven. Een 30-jarige jongen die eerder naar de winkel was gekomen en bij mijn moeder had geklaagd dat ik hem "probeerde te vermoorden" op een motorfiets die mij een baan zou aanbieden en me op zondag zou laten racen. Ik heb echt niet geprobeerd hem te vermoorden, maar ik denk dat ik vanuit zijn perspectief kan zien dat het een beetje achterdochtig leek.
Dit is wat er gebeurde: ik was op een dag mijn eigen bedrijf aan het rijden in een lokale zandbak die ik kon bereiken door te reizen de wegen onder de hoogspanningslijnen van thuis. Ik was pas 14 en zou pas een licentie krijgen als ik 17 was. Deze oude gozer komt binnen met een gloednieuwe Harley 350 Sprint enduro en begint me te vertellen hoe goed hij is. Nou ja, niemand die iets wist, zou die Harley hebben gekocht. Ik had een kleine les in gedachten voor hem. (Er gebeuren slechte dingen als een 14-jarige de rol opneemt van leraar op motorfietsen die 80 mijl per uur kan rijden.) Ik leidde hem naar de rotsachtige, knoestige wegen langs de elektriciteitslijn die ik elke dag reed, flat-out. Ik speelde kat en muis met hem en verhoogde geleidelijk aan het tempo. Er was een blinde hoek waar het leek alsof de weg rechtdoor liep, maar de weg ging echt scherp links. Vlak voor die hoek sloeg ik hem op zodat hij me miste, de remmen op slot deed en de hoek om schoof. Ik ging nog eens 100 meter verder, stopte en zette mijn fiets af.
Wonder van wonderen, hij kwam nooit! Ik ging terug en vond hem en de Sprint stortte neer in een stapel stenen. De Sprint werd vernietigd. Hij bloedde en mishandelde, maar nog steeds coherent. Ik dacht dat mijn "lesplan" vrij vlot was verlopen! Wijsheid komt niet goedkoop als deze wordt aangeboden door een 14-jarige. Dus, natuurlijk, toen hij hoorde dat mijn racecarrière voorbij was vanwege familieproblemen, gaf hij me een baan en nam hij me elke zondag mee. Gelukkig werkt Providence op manieren die we nooit kunnen begrijpen.
Mijn racecarrière was weer op schema toen ik naar de middelbare school ging. Het gezinsleven was echter een complete ramp. Het eerstejaarsjaar begon en ik kreeg de melding om te rapporteren aan mijn studieadviseur. Ik liep naar binnen en keek even op voordat hij terugging naar zijn papierwerk. Hij zei: "Houd je neus schoon totdat je 16 bent, en dan kun je school verlaten zoals je oudere zus en broer." Hij wees me af zonder nog een woord te zeggen. Mijn 'begeleidingsadviseur' had in één zin mijn zelfrespect vertrapt en me als persoon afgezwakt. Kok's middelbare schoolbegeleidingsadviseur raadde hem aan daar te blijven tot hij 16 was en dan kon hij afhaken. Of: Geef een kind een reden om uit te blinken en misschien zal hij of zij op een dag een operatie ondergaan bij USC.
Don Cook
Een tijdje leek het erop dat ik zijn profetie zou kunnen vervullen. Ik beschermde mezelf door te beslissen dat het mij niet kon schelen wat een van deze mensen over mij dacht. Ik sneed vaak naar school en deed niets toen ik aanwezig was. De voorzienigheid kon zien dat het niet goed ging. Een andere mentor werd opgesteld door mijn motorfietskenners. Ik had de vice-directeur op mijn nieuwe middelbare school ontmoet toen hij klant was bij de motorzaak. Hij reed op een 350
Honda
en besefte dat ik een betrouwbare hulpbron was voor alle motorfietsproblemen en -vragen. Ik herinner me de vrolijke uitdrukking op het gezicht van een leraar toen de onderdirecteur kwam en me uit de klas trok. Hij was er zeker van dat ik werd berispt voor slechte daden. Niet zo; we hebben overbrengingsverhoudingen besproken. Hij bedankte me en stuurde me terug naar de les.
Ik had de gelegenheid om mijn tweede jaar op de middelbare school in de AMA Florida Winter Motocross-reeks te rijden. Het enige probleem was dat ik vijf weken vrij moest nemen van school. Ik vertelde de vice-directeur wat ik wilde doen. Ik was nooit meer dan een student met een rechte C. Hij vertelde me dat als ik in het volgende kwartaal de eerste A's kreeg hij voor vijf weken afwezigheid op school zou zorgen. (Ik vermoed dat hij vandaag gearresteerd zou zijn om dit te doen.) Dus ging ik voor het eerst op de middelbare school naar de les. Ik maakte aantekeningen en ik studeerde. Ik heb alle A's.
"Gettin 'it" op een Husky. Ondanks het advies van de "counselor" van de middelbare school, werd een jonge heer Cook gered door de vice-directeur van de middelbare school. Eén persoon kan het verschil maken voor een kind. Ik heb vijf glorieuze winterweken doorgebracht met racemotoren in het zonnige Florida en had een geweldige bruine kleur toen ik vijf weken lang in de klasse Chemistry kwam in een kwart van negen weken . De leraar was vol ongeloof toen ik hem vertelde dat ik met vrienden in Florida was vertrokken. Hij verzekerde me dat ik onmogelijk zijn klas zou halen. Ik verliet de klas en kwam terug met de onderdirecteur. Er werd afgesproken dat ik vanaf die dag alleen nog op werk zou worden beoordeeld. Ik kreeg dat kwartaal vier A's en vier B's inclusief mijn A in de chemie. Motorfietsen en de relaties die ze hebben geleverd, hebben me een geweldig ontwaken gegeven. Ik besefte dat ik een groot potentieel had als student. Mijn laatste professionele motorcrossrace was in 1976 in Unadilla, New York. In de praktijk schoot Roger DeCoster door mij op een modderige heuvel vlak voor de start / finishlijn alsof ik stilstond. Het is een herinnering die ik nog steeds koester. Ik verliet motorraces en wijdde me aan het volgen van een opleiding. Ik ben de motorcommunity erg verschuldigd omdat ze me door moeilijke tijden heeft geleid en motivatie heeft geboden als niets anders. Als je goed rijdt, is de nieuwe Yamaha R1 een plezier. De motocross-achtergrond van Cook geeft hem een natuurlijk comfort bij snelheid. Nick Ienatsch * Dus waar komt het gedeelte 'Nogmaals' van onze kop binnen? Het is bijna 40 jaar geleden dat ik de modder bij Unadilla waste en naar het Boston College ging. Vanaf daar was het naar Mount Sinai School of Medicine in New York. Vervolgens leidde zeven jaar verblijf in urologie en fellowship training in Los Angeles aan de University of Southern California me naar een zeer lonende 25-jarige carrière als uroloog in Texas. Grote mentoren leidden me door elke stap van de reis. Nogmaals, de motorschors bloeit. Mijn nieuwste mentors zijn de grote leraren op de Yamaha Champions Riding School. Ik heb veel te veel rijplezierdagen op mijn Panigale 899. Wie weet? Na 40 jaar ben ik misschien weer klaar om opnieuw te racen! De passie opnieuw ontstoken: dokter Cook bracht zijn voorraad Ducati naar YCRS en liet Ducati Austin daarna racen-prepareer het voor een circuitdag bij Circuit of The Americas Nick Ienatsch Nick's Note: De Rocky Mountain Racing Series is een grassroots-serie die wordt gehouden in Pueblo Motorsports Park in Colorado, slechts een korte 12-uur durende rit voor Dr. Cook. En hij zou net die drive kunnen maken voor het evenement van 18 juli 1919. De low-key RMRS is een geweldige plek om je racecarrière te starten ... of opnieuw te laten ontbranden. Meer Volgende dinsdag relateddel Tags: Ienatsch dinsdag motorfietscultuur Fietsen
